Przejdź do treści
Strona główna » Centrum wiedzy » #3.1 Model danych produktowych

#3.1 Model danych produktowych

    Najbardziej wymagającym zadaniem podczas wdrażania systemu PIM nie jest jego integracja z systemami czy konfiguracja. Najwięcej czasu wymaga uzupełnienie systemu użytecznymi danymi. Zanim jednak system PIM będzie mógł być uzupełniony danymi należy określić które informacje muszą się w nim znaleźć i jak powinny wyglądać. To własne definiuje model danych produktowych. Model ten jest strukturą danych, hierarchią, określeniem ich rodzaju, przeznaczenia, miary i kategorii. Modele danych nie są docelowymi danymi lecz planem struktury. Wdrażając kompletny model danych do PIM posiadamy przypisane atrybuty do każdego z produktów, ale na tym etapie są one puste i wymagają uzupełniania wartości tych atrybutów.

    Podzieliłem tę tematykę na dwa wpisy. Wpis drugi znajduje się pod TYM linkiem.

    Rodzaje danych produktowych

    Systemy ERP zazwyczaj zapewniają podstawowe dane o produktach:

    • ID artykułu;
    • Nazwa artykułu;
    • Opis artykułu;
    • Wymiary;
    • Waga;
    • Cena/Ceny;

    Informacje te są często wymagane, aby wspierać procesy logistyczne i finansowe. Dane w systemie ERP służą właśnie do realizacji tych procesów. Przykładowo wymiary często dotyczą opakowania a nie samego produktu. W ERP przechowuje się informacje fakturowe i oznaczenia MPP czy GTU. Generalnie rzecz ujmując, dane te niekoniecznie są tymi które chcemy pokazać klientowi. Takie dane są dodawane właśnie w systemach PIM.

    System PIM można wykorzystać do wzbogacania produktów do celów komercyjnych w trzech wymiarach: danych bazowych, komercyjnych i społecznościowych. Wszystkie je opisywał będzie model danych produktowych.

    Zdjęcie 13 Nawet coś tak prostego jak śruba może wymagać sporej ilości atrybutów. Źródło: ETIM-VIEWER

    Bazowe dane produktowe

    Dane bazowe służą do informowania klienta o produkcie. Dane te zawiera model danych produktowych. Wiele z danych pochodzących z systemów ERP może zostać użytych do budowania bazowych danych produktowych, ale muszą one zostać sprawdzone i zaadoptowane do użytku komercyjnego. Typowe dane do dodania w tym obszarze to cechy produktu które niekoniecznie są wymagane przez działy finansowe czy logistyczne, ale są potrzebne, aby klient mógł znaleźć, porównać i kupić produkt. Przykłady to np. liczba sprężyn w materacu, ilość stron w książce itp.

    Dane produktowe są zazwyczaj rzeczowe, spójne i dostarczają niezbędnych informacji o produkcie. Ten rodzaj danych często jest niedoceniany a to błąd. Z jednej strony coraz więcej klientów potrzebuje tych danych, aby podjąć decyzję o zakupie a z drugiej klienci coraz częściej wymagają funkcjonalności takich jak filtry czy porównywarki, które bez tych danych nie mogą zostać zaimplementowane.

    Dane komercyjne

    Przykład filtrowania produktów

    Zdjęcie 14 Przykład filtrowania produktów

    Dane komercyjne mają za zadanie zainspirować klienta do zakupu. Są to wszystkie te dane, które nie odnoszą się niskopoziomowo do cech produktu a które mają jednak wpływ na decyzję klienta. Są to np. opisy marketingowe, pytania i odpowiedzi, zdjęcia i inne media w wysokiej jakości, certyfikaty jakości itp. Ilość, rodzaj i jakość danych w tej kategorii stale rośnie.

    Jak określić Twoje wymagania projektując model danych produktowych

    Istnieje kilka sposobów na określenie, które dane będą potrzebne w systemie PIM:

    • Pytając pracowników tworzących/zarządzających treściami: ludzie CI mogą pracować w różnych działach Twojej organizacji jak np. sprzedaż czy marketing. Działy logistyki, zakupów czy finansów mogą również mieć swoje życzenia dotyczące danych które nie są obecnie wspierane przez systemy ERP. Przydatna będzie też analiza obecnych danych przechowywanych jako fizyczne dokumenty, arkusze kalkulacyjne czy powiązane systemy informatyczne.
    • Pytając użytkowników końcowych: określając kanały sprzedaży zauważymy, że każdy z nich posiada użytkowników końcowych. Zapytanie tych użytkowników jakich danych potrzebują do zakupów jest prostą czynnością przynoszącą ogromną ilość pomocnych wskazówek. Użytkownicy Ci często mają różne podejścia do zakupów oraz często nie widzą „czego chcą” więc aby uzyskać klarowny obraz ich wymagań potrzebujemy dużego wolumenu ankietowanych. Klienci często przeceniają i wyolbrzymiają swoje potrzeby, trzeba to wziąć pod uwagę.
    • „Kradnąc” od konkurencji: powiedzenie, że „lepiej skopiować dobry pomysł niż zaproponować własny, ale zły” potwierdza się szczególnie w odniesieniu do tematyki PIM. Przeglądnięcie drukowanych katalogów konkurencji, przeanalizowanie ich sklepów internetowych i aukcji, aby stworzyć swoją własną koncepcję modelu danych produktowych (która oczywiście zostanie rozwinięta) może nie być szykownym zagraniem, ale z pewnością pomoże w szybszym ustaleniu fundamentów danych. Nie oszukujmy się, podglądana konkurencja z pewnością inspirowała się inną i tak dalej. Są branże, które całkowicie oddają się tej zasadzie: np. strategie SEO dla konkretnej branży zazwyczaj buduje się opierając na konkurencji która skutecznie wypracowała widoczność.
    • Skorzystaj z istniejących modeli danych: istnieją gotowe modele danych które opisałem tutaj. Jeśli są one dostosowane do Twojej branży to skorzystaj z nich. Wynajdywanie koła na nowo w tym obszarze może nie tylko zająć wieki, ale i uniemożliwić sprawny import danych oraz zablokować możliwość dystrybucji tych danych na niektóre kanały. Często gotowe modele zespoją tylko część Twoich potrzeb. Najczęściej jest to jednak większa część 🙂

    Tworząc model danych produktowych powinno nam zależeć na doprowadzeniu do sytuacji, w której potrzeby dotyczące informacji pochodzące od wszystkich użytkowników (czy to różnych pracowników czy klientów) są zaspokojone. Częstym błędem jest tworzenie modelu opierając się głównie na procesach sprzedażowych. Model danych musi jednak wspierać całą ścieżkę kliencką co oznacza także dane potrzebne do wysyłki, do faktury, do udzielenia wsparcia technicznego.

    Kluczowe elementy struktury PIM w modelu danych produktowych

    Domyślamy się co możemy osiągnąć wdrażając kategoryzacje i klasyfikację jako możliwość organizacji produktów i ich atrybutów. Teraz wejdziemy o wiele głębiej w ten temat i omówimy wszystko ze szczegółami ponieważ elementy znacząco wpływają na model danych produktowych i proces jego tworzenia.

    Katalogi

    Katalogi są w zasadzie niczym więcej niż kolekcją produktów. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy z istotności tego kanału w niektórych branżach. Chociaż obecnie coraz bardziej przenosi się je do sfery online a sama ich struktura ewoluuje to jest jeszcze wiele branż np. instalacyjna, gdzie nadal są elementem niezbędnym w codziennej pracy hurtowni i instalatorów. Ich popularność spada, ale nadal utrzymuje się na takim poziomie, że nie można ich pominąć. Firmy mogą oferować różne katalogi:

    • Jeden z najważniejszymi produktami od każdego dostawcy;
    • Jeden ze wszystkimi produktami wybranych dostawców;
    • Jeden pokazujący tylko najlepiej sprzedające się produkty;
    • Inny zaś spersonalizowany pod konkretnego odbiorcę;

    Katalogi przybierają często formy interaktywne. Np. projekt instalacji grzewczej domu, z wizualizacją i opisami jest opatrzony pełnym katalogiem wykorzystanych w nim produktów. Klikając w element projektu pokazuje nam się zestaw produktów które składają się na ten element. Projekt taki może również pokazać nam pełną listę wykorzystanych w nim produktów (katalog).

    Kategorie produktowe

    Tworząc model danych produktowych nie możemy pominąć kategorii. Kategorie mogą być użyte do poukładania produktów w mniejszych podkategoriach. Dla naszej przykładowej branży instalacyjnej z artykułami z dziedziny grzewczej, sanitarnej itp. możemy określić przykładowe kategorie główne:

    • Ogrzewanie
    • Kanalizacja
    • Sieci wodne

    Każda z tych kategorii (zwanymi także kategoriami głównymi) może posiadać podkategorie a te podkategorie kolejne (dostępna głębokość zagnieżdżeń zależy od konkretnego systemu). Kategorie/podkategorie, które posiadają kolejne podkategorie nazywają się rodzicami tej kategorii/podkategorii, podkategorie, które wywodzą się z innej kategorii/podkategorii nazywają się dziećmi tej kategorii:

    • Ogrzewanie
      • Źródła ciepła
      • Grzejniki
      • Bufory
      • Akcesoria
    • Kanalizacja
      • Rury kanalizacyjne
      • Łączniki
      • Oczyszczalnie
    • Sieci wodne
      • Rury
      • Złączki
      • Pompy
      • Armatura

    Powyższa struktura obrazuje drzewo kategorii. Drzewo kategorii to zbiór wszystkich kategorii, które posiadają ze sobą relacje oraz zbiór tych relacji. Możemy przypisywać produkty do wielu drzew kategorii.

    Różne drzewa kategorii są zazwyczaj tworzone do różnych celów. Klient z łatwością odnajdzie się w przykładowym drzewie pokazanym wyżej. Dział zakupów może wymagać nieco innego drzewa jak np.:

    • Dostawca A
      • Pompy ciepła
      • Kotły
      • Bufory ciepła
    • Dostawca B
      • Armatura
      • Złączki
      • Łączniki
      • Akcesoria
    • Dostawca C
      • Pompy wodne
      • Armatura
      • Oczyszczalnie

    Podobnie dział finansowy może poprosić o jeszcze inną kategoryzacje np.:

    • Narzut 10%
      • Złączki
      • Łączniki
      • Rury
      • Armatura
      • Akcesoria
    • Narzut 5%
      • Pompy wody
      • Oczyszczalnie
      • Bufory
    • Narzut 2%
      • Pompy ciepła
      • Kotły

    Drzewa kategorii mogą się także różnić pomiędzy kanałami. Struktura kategorii oparta na popularności danego segmentu może być najodpowiedniejsza dla sklepu internetowego, kiedy dla katalogu drukowanego lepiej, aby kategorie były posortowane alfabetycznie.

    Drzewa kategorii mogą się także różnić według docelowej lokalizacji danych. Np. w Polsce pompy ciepła i kotły będą stanowić bardzo istotny asortyment jednak dla np. Egiptu kolejność i istotność tych grup będzie zupełnie inna.

    To, ile drzew stworzyć, jak je posortować oraz jakie zastosować relacje podkategorii zależy zawsze od specyfiki danego przypadku.

    Zasady kategoryzacji produktów tworząc model danych produktowych

    Istnieją różne zasady mające zastosowanie przy konfiguracji kategorii:

    • Produkty w kategoriach rodziców i/lub dzieci: rodzic posiada podkategorie (dzieci) a te nie posiadają już dzieci. Niektóre systemy kategoryzacji pozwalają na powiązanie produktów tylko z kategoriami dziećmi, kiedy inne pozwalają na przypinanie produktów również do rodziców.
    • Kategorie ustrukturyzowane vs nieustrukturyzowane: w zależności od celu i przeznaczenia projektowanego drzewa kategorii, produkty mogą zostać powiązane tylko z jednym rodzicem lub dzieckiem lub z wieloma. Np. złączki plastikowe są produktami które możemy wykorzystać zarówno w instancjach kanalizacyjnych jak i wodnych. Menadżer kategorii może wówczas powiązać te produkty z dwoma kategoriami.

    Większość systemów ERP pozwala na tylko jeden rodzaj struktury drzewa kategorii, zazwyczaj z możliwością powiązania produktu tylko z dzieckiem i z ograniczeniem do jednego powiązania (drzewo ustrukturyzowane). Strukturę kategorii pochodzących z ERP nazywamy często głównym drzewem kategorii (master category tree).

    Główne drzewo kategorii jest często wykorzystywane w PIM jako baza do tworzenia kolejnych drzew zorientowanych bardziej na dany kanały czy wymagania klienta.

    Klasy klasyfikacji produktów

    Klasy klasyfikacji (Classification Classes – CC) na pewnych płaszczyznach są bardzo podobne do kategorii. Możliwe jest także tworzenie hierarchii klasyfikacji zwanej taksonomią lub schematem klas. Co ważne, klasyfikacja nie posiada powiązanych produktów. Dla klasyfikacji stosuje się także nazwę rodziny produktowej. Nie możemy pominąć tego elementu tworząc model danych produktowych.

    Przykłady:

    • Grupa: Pompy ciepła
      • Klasa: Gruntowa pompa ciepła
        • Nazwa
        • ID produktu
        • Opis produktu
        • Nominalna moc grzewcza
          • Jednostka: KW
        • Moc akustyczna
          • Jednostka: dB

    Powyższy przykład klasyfikacji oparty jest na klasyfikacji ETIM. Klasyfikacja taka składa się z grup (Pompy ciepła), z klas (Gruntowa pompa ciepła) oraz z atrybutów (Moc akustyczna) i ich jednostek i ustawień (dB).

    Klasyfikacja wygląda różnie w różnych branżach. Różne systemy PIM obsługują ją również w inny sposób. Niektóre systemy nie pozwalają na tworzenie hierarchii, inne traktują osobno atrybuty wspólne (np. ID i nazwa) a inaczej atrybuty wynikające z rodzaju towaru (np. moc akustyczna). Z doświadczenia wiem, że właśnie podejście zakładające oddzielenie atrybutów wspólnych od technicznej klasyfikacji produktu odwdzięcza się najlepszą wydajnością w odszukiwaniu i uzupełnianiu danych i przyśpiesza proces publikacji.

    Dlaczego klasyfikacja produktów istnieje? Pozwala ona bowiem na uporządkowanie atrybutów produktów w klasy. Ma to kilka zalet:

    • Sprawne zarządzanie: w naszym przykładzie mieliśmy tylko kilka atrybutów. Większość firm jednak posiada tysiące różnego rodzaju produktów a każdy z nich może wymagać innych atrybutów do opisania cech. Jeśli atrybuty nie byłyby uporządkowane w klasy a produkty nie byłyby klasyfikowane to albo nie byłoby możliwości korzystania z tych atrybutów albo użytkownicy musieliby widzieć na każdym produkcie wszystkie atrybuty występujące w PIM;
    • Pokazywanie tylko atrybutów powiązanych: grupowanie atrybutów w klasy i przypisywanie produktów do tych klas pozwala systemowi PIM wyświetlać tylko te atrybuty które faktycznie dotyczą danego produktu. Jeśli w naszej bazie znajdują się np. Pompy ciepła i złączki, to bez sensu byłoby pokazywać na złączkach atrybut „Moc Akustyczna”. Dzięki klasyfikacji ustalamy atrybuty danej klasy a produkty do niej podpięte zawierać będą tylko te atrybuty które są zawarte w klasie lub są ustawione jego ogólne.

    Cechy, atrybuty i wartości

    Każdy model danych produktowych zawiera atrybuty. Atrybuty produktowe są niczym innym jako właściwościami produktu. Dzięki możliwości współdzielenia atrybutów pomiędzy produktami możliwe jest ich porównanie. Warto wiedzieć, że atrybutem produktu nie będzie tylko jego wysokość czy nazwa. Atrybut produktu to także stawka VAT w jakiej jest sprzedawany, minimum logistyczne, opis, zdjęcie i wszystkie inne dane dotyczące produktów.

    Niektóre atrybuty dotyczą wszystkich produktów w ofercie (atrybut ogólny). Każdy produkt dla przykładu posiada ID czy nazwę. Atrybuty te są często odrębnym elementem od atrybutów zależnych od klasy produktu co opisaliśmy wyżej. Warto wiedzieć, że niektóre systemy używają innego nazewnictwa dla takich atrybutów nazywając je „Cechami” (Features).

    Jak już wiemy, istnieje możliwość przypisywania atrybutów do klas. Podobnie wartości atrybutów mogą być przypisane do atrybutów. Istnieje wiele rodzajów wartości atrybutów, lecz najbardziej popularne to:

    • Logiczne (Boolean): przyjmuje wartość tak lub nie (1/0)
    • Znaki (String): linia tekstu. Przykładowo nazwa produktu jest zazwyczaj przechowywana w tym typie atrybutu.
    • Tekst (Text): większe pole tekstowe, które, w niektórych systemach PIM, może zawierać w sobie style jak kolor, czcionka, rozmiary i podobne elementy. Zazwyczaj wykorzystywane do opisów produktowych.
    • Liczba (Number): liczby w różnych formatach. Atrybuty te często posiadają dodatkowe ustawienia jak np. akceptowanie liczb z przecinkiem lub ujemnych bądź nie, określenie miejsc po przecinku, określenie walidacji;
    • Lista wyboru (Select): dla cech produktów które są listą predefiniowaną:
      • Pojedynczego wyboru: tylko jedna wartość może być wybrana, np. stawka VAT towaru;
      • Wielokrotnego wyboru: umożliwia wybranie kilku wartości np. przeznaczenie produktu;

    Większość systemów PIM wspiera więcej rodzajów atrybutów lub nawet pozwala na definiowanie własnych typów.

    Wracając do naszej przykładowej listy atrybutów możemy przyporządkować im typy:

    • Grupa: Pompy ciepła
      • Klasa: Gruntowa pompa ciepła
        • Nazwa (Znaki)
        • ID produktu (Liczba)
        • Opis produktu (Tekst)
        • Nominalna moc grzewcza (Liczba)
          • Jednostka: KW
        • Moc akustyczna (Liczba)
          • Jednostka: dB

    Jak widzimy, odpowiednie określenie typów wartości atrybutów ma kluczowe znaczenie. Jak widzimy, praktycznie każdą wartość atrybutu możemy zapisać w uniwersalnym typie „znaki”. Moglibyśmy do tego typu dodać zarówno stawkę VAT, ID produktu jak i wpisywać ręcznie wartości umieszczone w atrybutach typu „Wybór”. Dlaczego zatem istnieją te wszystkie typy? Aby ograniczyć ilość błędów, ujednolicić dane i poprawić jakość danych. Osoby obsługujące systemy PIM są często pod presją uzupełniania danych dla jak największej ilości produktów. Posiadając łatwiejszą ścieżkę na np. uzupełnienie koloru produktu jaką byłoby ustawienie tego atrybutu jako znaki, mogłyby bezpośrednio wklejać tę wartość ze źródła niezależnie, czy raz przyjmowałaby postać „czerwony”, raz „czerwień” a raz „czerw.”. O ile wprowadzenie tych danych byłoby prostsze dla pracowników (brak konieczności unifikacji/zmapowania tych wartości w źródle) o tyle na stronie internetowej po włączeniu filtrowania przez kolor użytkownicy zobaczyliby 3 odmiany koloru czerwonego do wyboru.

    Podobnie sytuacja wygląda z ustawianiem opcji w atrybucie wyboru na „Inne” czy „Pozostałe”. Pracownicy PIM skorzystają z tej opcji, jeśli dane w źródle nie mają bezpośredniego odpowiednika w opcjach atrybutu. Brak takich opcji zmusza ich do kontaktu z administratorem PIM, aby rozszerzyć opcje atrybutu wyboru.

    Dochodzi do tego także kwestia zmian. Hipotetyczna sytuacja: dział marketingu uznaje, że kolory mają się jednak nazywać „Czerwień”, „Czerń” itp. a nie „Czerwony”, „Czarny”. Dzięki odpowiedniej konfiguracji i doborze typu atrybutów administrator może dokonać takiej zmiany na całej bazie produktowej w 2 minuty. Przechowując jednak te dane w atrybucie „znaki” musielibyśmy wykonać mnóstwo pracy ręcznie edytując wartości tych atrybutów na produktach. Pomogłyby nam w tym „działania masowe” lecz nadal nie jest to najlepsza ścieżka.

    Jak łatwo zauważyć, konfiguracja atrybutów i ich wartości nie jest łatwym procesem, który można szybko zamknąć. Zazwyczaj wymaga to obszernej analizy a sam proces dostosowywania tych konfiguracji jest ciągły i trwa tak długo jak firma korzysta z systemu PIM.

    Atrybuty są też często grupowane ze względu na swoją tematykę. Klasa dotyczy pewnego rodzaju asortymentu. Atrybuty w klasie opisują konkretne dane dotyczące produktu. Zazwyczaj są to dane techniczne. Atrybuty dotyczą też innych cech np. marketingowych, logistycznych itp. Często atrybuty te są takie same na wszystkich produktach niezależnie od klasy. Atrybuty te można porządkować w grupach tematycznych. Przykładowo „atrybuty techniczne”, „atrybuty marketingowe”, „atrybuty logistyczne” itp. W grupie „atrybuty techniczne” zestaw atrybutów może wynikać z klasy. W grupie „atrybuty logistyczne” zestaw atrybutów będzie spójny dla całej bazy.

    Miary

    Większość systemów PIM pozwala na zarządzanie jednostkami miar i konwersję wartości atrybutów pomiędzy różnymi miarami. Przykładowo pojemność 1,5 litrowej butelki CocaColi może być przechowywana w systemie PIM na kilka sposobów:

    • Jako element opisu produktu „Pojemność 1,5L”;
    • Jako część atrybutu „Pojemność” z wartością „1,5L”;
    • Jako część atrybutu „Pojemność” z wartością „1,5” i jednostką miary „L”;

    Ostatni przykład pozwala na wykonywanie konwersji jednostki miary i jest zazwyczaj najlepszym wyborem. Przykładowo 1,5 L może zostać skonwertowane na 0,4 Galonów oraz na 4,2 imperialne pinty podczas kiedy wiemy, że wartość tego atrybutu została zmierzona w litrach.

    Wykorzystując miary umożliwiamy jednostkom (jak np. temperatura, masa, długość, czas itp.) na automatyczne przeliczanie wartości w zależności od kraju, do którego dane mają być dystrybuowane. Redukuje to konieczność wprowadzania danych kilka razy oraz występowania błędów w przeliczeniach wykonywanych ręcznie.

    Korzystanie z jednostek pozwala także na łatwiejszą unifikację danych. Dotyczy to szczególnie sytuacji, kiedy jeden dostawca opisuje wysokość jakiegoś produktu w milimetrach a inny w centymetrach a na naszej stronie wartości te mają być podane w metrach.

    Załączniki/media

    Systemy PIM posiadają funkcje do przechowywania załączników i mediów i łączenia ich z innymi elementami systemu PIM jak kategorie czy produkty a w niektórych systemach PIM nawet z atrybutami czy wartościami atrybutów. Media mogą być różnych rodzajów, od zdjęć, przez grafiki CAD, dokumenty kończąc na filmach czy nagraniach audio.

    Produkty, warianty, Artykuły i SKU

    Jak dotąd mianem produktu określaliśmy fizyczne dobra i usługi faktycznie sprzedawane klientom. W systemach PIM „produktami” (także nazywanymi bazowymi produktami lub bazowymi jednostkami, encjami) nazywamy wirtualne prezentacje fizycznego produktu, czyli wariantu.

    Warianty są faktycznymi jednostkami posiadającymi SKU i stany magazynowe. Warianty istnieją fizycznie. Produkty znajdują się na wyższym poziomie koncepcyjnym. Przykłady:
    Coca Cola oferuje swój napój w kilku wielkościach butelki:

    • Butelka CocaCola 0.5L
    • Butelka CocaCola 1.0L
    • Butelka CocaCola 1.5L

    Zawartość każdej z tych butelek jest dokładnie taka sama. Same butelki są także stworzone z tego samego materiału. Butelki różnią się tylko wymiarem. W związku musimy dla każdej butelki wprowadzić następujące dane:

    • SKU/ID:– unikalny identyfikator dotyczący każdego z rozmiarów.
    • Nazwa produktu: w teorii taka sama dla wszystkich wielkości butelek „Coca Cola”. W praktyce rozsądnym będzie dodać wielkość butelki do nazwy.
    • Opis: opis marketingowy który dotyczy wszystkich wymiarów.
    • Skład: opis techniczny składu napoju – taki sam dla wszystkich rozmiarów.
    • Pojemność: w naszym przypadku są to 3 różne wartości: 0.5L, 1.0L oraz 1.5L (oczywiście z oddzieleniem miary Litr od wartości atrybutu).

    Jak widzimy, tę samą informację wprowadzić musimy trzy razy. W takim przypadku wykonujemy podwójną (a nawet potrójną) pracę. Jeśli pojawi się potrzeba zaktualizowania np. opisu dla tych pozycji, to będzie trzeba zrobić to trzy razy. Wskazana sytuacja to nie tylko zwyczajnie dodatkowa praca, ale wręcz błąd kardynalny który całkowicie niweczy jedną z głównym zasad PIM która mówi, że dane powinny być wprowadzane tylko raz.

    Lepszym rozwiązaniem więc będzie stworzenie hierarchii produktów, gdzie dla jednego produktu utworzymy 3 warianty:

    • Butelka Coca Cola:
      • 0.5L
      • 1.0L
      • 1.5L

    W tym przykładzie informacje produktowe dzielimy na dwa poziomy. Poziom atrybutów wspólnych (nazywany też poziomem produktu, osią główną, rodzicem wariantów) dla atrybutów takich jak „Opis” i „Skład”. Poziom atrybutów wariantów z atrybutami takimi jak „ID/SKU”, „Nazwa produktu” i „Pojemność”. W skrócie, wszystkie atrybuty, których wartość jest taka sama niezależnie od wariantów produktu powinny być wprowadzane na poziomie produktów. Wartości atrybutów różniące się pomiędzy wariantami powinny być przechowywane na poziomie atrybutów wariantu.

    W tym przypadku administrator systemu PIM może zdecydować o przeniesieniu atrybutu „Nazwa produktu” na poziom atrybutów produktu. Marketingowa nazwa butelki Coca Coli może lepiej wyglądać z pojemnością, ale można to osiągnąć, dodając wartość atrybutu „Pojemność” po wyświetleniu nazwy.

    Powyższym przykład jest raczej prosty. Biorąc jednak na warsztat bardziej rozbudowane jak np. T-shirt występujący w 5 rozmiarach i 8 kolorach rozróżnienie i konfiguracja wariantów stają się o wiele bardziej pożądana z kilku powodów:

    • Wydajność: nie musimy zarządzać informacjami podwójnie.
    • Prezentacja: pokazywanie na sklepie internetowym tego samego T-Shirtu czterdzieści razy zostałoby zdecydowanie źle odebrane przez klientów. O wiele lepiej będzie pozwolić klientowi najpierw znaleźć jeden produkt a następnie wybrać wariant.

    Nie ma złotej zasady, która wskazałaby, jak grupować różne artykuły w produkty i ich warianty. Istnieje kilka atrybutów które zazwyczaj wskazują na potrzebę wariantowania produktu, jeśli go dotyczą:

    • Kolor (czarny, czerwony, zielony)
    • Rozmiar (S, M, L, XL)
    • Rodzaj opakowania (paczka, pudełko, worek)

    Istnieje jednak kilka wskazówek dotyczących wariantów które wynikają z doświadczenia przy pracy z systemami PIM:

    • Wszystkie warianty produktu powinny być takie same z wyjątkiem jednego lub dwóch atrybutów.
    • Tworzenie wariantów powinnyśmy rozważać z punktu widzenia klienta. Klient zdecydowanie uzna butelkę 0.5L Coli za inny produkt niż 1.5L. Najprawdopodobniej jednak T-Shirt w pięciu rozmiarach będzie dla klienta tym samym produktem. Najlepszym sposobem, aby określić czy dany atrybut powinien definiować warianty produktu jest wyobrażenie sobie tych dwóch sytuacji:
      • Czy dla klienta byłoby lepiej, aby wszystkie wersje tego produktu z różnymi wartościami tego atrybutu były widoczne na sklepie internetowym oddzielnie? Jeśli tak to atrybut ten nie powinien determinować utworzenia wariantu.
      • Czy byłoby bardziej logiczne i przejrzyste dla klienta, aby atrybut ten był widoczny na stronie produktu na sklepie internetowym jako atrybut z możliwością wyboru opcji? Jeśli tak, to atrybut ten powinien determinować utworzenie wariantu na jego podstawie.
    • Rekomenduje się, aby liczba atrybutów determinujących warianty w ramach jednego produktu nie była większa niż 1 lub 2. Większa ilość jest możliwa w niektórych systemach PIM natomiast jest niepożądana. Przy głębszym wariantowaniu produktów niż dwa poziomy zauważa się znaczny spadek wygody podejmowania decyzji co do wariantu produktu przez klientów.

    Istnieją dwa rodzaje atrybutów „wariantowych”:

    • Determinujące: są to te atrybuty które wybiera klient na liście wyboru danego produktu które jednoznacznie odróżniają jego warianty, np. „Kolor” na pierwszym poziomie oraz „Rozmiar” na drugim poziomie;
    • Wynikające: są to takie atrybuty, których wartość jest inna w zależności od wariantu, ale nie determinują tworzenia tych wariantów. Są one wynikiem zmiany wariantu. Przykład to np. waga produktu, która może się różnić w zależności od wybranego rozmiaru T-Shirtu. Rozmiary XL z racji większej ilości materiału będą cięższe niż rozmiar S. Czy jednak po wadze T-Shirtu klient powinien dokonywać wyboru? Nie.

    Uwaga: Nomenklatura PIM nie jest jednolita i spójna. Przykładowo będąc w temacie wariantów „produkt” i „wariant” są oddzielnymi pojęciami z różną definicją. Omawiając jednak cały aspekt systemów PIM „produkt” jest zarówno „wariantem” jak i „produktem”. Bardzo często występują też produkty bez wariantów które są i „wariantem” i „produktem” jednocześnie.

    Pozostałe wpisy:

    Moje usługi:

    Źródła: